-
1 zaprzeczać
impf ⇒ zaprzeczyć* * *(-am, -asz); perf -yć; vi( nie zgadzać się) to disagree* * *ipf.1. (= nie zgadzać się) deny, refute; (twierdzeniu, wiedzy) disclaim.2. (= nie uznawać) deny, reject, refuse; ( oskarżeniu) repudiate; nie da się zaprzeczyć, że... there's no denying the fact that...; trudno temu zaprzeczyć it stands to reason; zaprzeczyć czyimś zeznaniom refute sb's testimony; zaprzeczyć oskarżeniu deny l. counter a charge; kategorycznie zaprzeczyć oskarżeniu meet a charge with a flat denial.3. (= być w sprzeczności) contradict, negate; zaprzeczać faktom fly in the face of facts.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaprzeczać
-
2 zaprzeczać zaprzecz·ać
-am, -asz; pf -yćvi1) (= kwestionować) to disagree2) [pogłoskom, pomówieniom]3) (pozostawać w sprzeczności) to conflict with
См. также в других словарях:
żywy — żywywi, żywywszy 1. «taki, który żyje, który jest właściwy żyjącemu organizmowi; żyjący» Żywy organizm. Istota żywa. Żywe komórki. ∆ Inwentarz żywy «zwierzęta użytkowe znajdujące się w gospodarstwie rolnym» ∆ Przyroda żywa, świat żywy «zwierzęta… … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
zaprzeczyć — dk VIb, zaprzeczyćczę, zaprzeczyćczysz, zaprzeczyćprzecz, zaprzeczyćczył, zaprzeczyćczony zaprzeczać ndk I, zaprzeczyćam, zaprzeczyćasz, zaprzeczyćają, zaprzeczyćaj, zaprzeczyćał, zaprzeczyćany 1. «odmówić słuszności komuś, czemuś, nie zgodzić… … Słownik języka polskiego
